ВАХШ. Тибқи нақшаи корӣ  ва ҷадвали баргузории мулоқоту вохӯриҳо бо иштироки кормандони  Кумитаи иҷроияи ҲХДТ дар ноҳияи Вахш дар ташкилоти ибтидоии   «Марказӣ»-и  ҷамоати шаҳраки  Вахш  бо сокинони маҳалла доир ба самтҳои афзалиятноки  фаъолияти ҲХДТ,   моҳияти қонунҳои миллӣ  ва дар ин замина дуруст сафарбар кардани корҳои хайру сахо ба хотири рушди иқтисодиву иҷтимоӣ ва маънавию фарҳангии ҷомеа вохӯрӣ баргузор гардид.

ВОКУНИШ. Имрӯз аз тариқи воситаҳои ахбори омма мехонем, ки хоинони миллат – наҳзатиёне, ки аз ҷазо гурехта дар Аврупо паноҳ мебаранд, нисбати сарварони Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон, давлату миллати тоҷик суханони тӯҳматомезро  паҳн намуда, бо ин роҳ мехоҳанд нуфӯзи Тоҷикистонро дар арсаи байналмилалӣ паст намоянд.

ВОКУНИШ. Барои мондани як номи мувоффиқ ба мақолаи навиштаам соатҳо андеша кардам, ки чи номе гузорам, ки ба ин «Ватандӯстони сарсупурда» шоиста бошад. Ин Анҷуманороёну иттиҳодсозонро саг гуфтан хатто аст, зеро саг аз инҳо дида вафодортар аст ва ҳеҷ гоҳ ба соҳиби худ хиёнат намекунад. Ин иттиҳодсозон косалесонеро мемонанд, ки барои адои пулҳои хурдаашон қодиранд ба ҳар кори паст даст зананд.

ВОКУНИШ. Таърих гувоҳ аст, ки  мардуми сарбаланди тоҷик аз қадим пешрафти зиндагиро  бо ақлу заковат, донишу фаросат, фарҳангу маданият таъмин мекунанд, на бо ҷаҳолату тиру туфанг ва ё дасисаандозӣ мисли аъзоёни ҲНИ. Албатта мусалам аст, ки ҲНИ аз рӯзҳои авали фаъолияташ маълум буд, ки мақсади нопок ва маккорона дорад, ки аз номаш пайдост.