АНДЕША. Мо мутасаддиёни Кумитаи иҷроияи ҲХДТ бештар бо нафарони саховатпеша, соҳибкор, имкониятдошта тамос гирифта, руйхати нафарони эҳтиёҷманд, ятим, нодорро ба онҳо ҷиҳати расонидани кӯмаку дастгирӣ пешниҳод менамоем. Дар мардуми мо як расмиётест, ки агар сарватманди ба касе хайр кунад, дигар нафарон рафта шикоят мекунанд, ки чаро ба ӯ кумак кардӣ ӯ  ин хелу он хел аст, гуфта камбудиҳояшро пеши марди саховатпеша мисол меоранд.

«Тамоми мардуми кишвар, махсусан ҷавонон бояд ҳамеша дар хотир дошта бошанд, ки ваҳдати миллӣ дар баробари истиқлолият арзиши муқаддасу бебаҳои ҷомеаи мо ба ҳисоб меравад ва пешрафти ҳамаҷонибаи тамоми соҳаҳои ҳаёти ҷомеа, беҳтар шудани сатҳу сифати зиндагии мардум, ободии Ватан, ояндаи давлати соҳибистиқлол ва давлатдории миллатамон бе восита ба ваҳдату ягонагии халқи Тоҷикистон ва сулҳу субот вобаста мебошад».

ВОКУНИШ. Эй роҳгумзадаҳои лаънаткардаҳои оқипадар! Бо митингҳои панҷ – шашнафараи худ муқобили иродаи қариб 10 миллион тоҷики тоҷикистонӣ мебароед? Охир, маҳбусони сиёсии шумо дар асоси қонун ба ҳабс гирифта шудаанд ва барои кирдори худ бояд ҷавоб бигӯянд. Шумо он кӯрдилоне ҳастед, ки ягон тараққию пешравии Тоҷикистонро дида наметавонед, ё шояд мебинед, ҳис мекунед, вале аз бухлу кина эътироф наменамоед.

ВОКУНИШ. Чун ба таърихи даргириҳои мамлакати Афғонистон назар мекунем, мебинем, ки шурӯъ аз охирҳои асри гузашта нооромиҳои дохилӣ боис шуд, ки Артиши Россия барои ором намудани вазъи Афғонистон ба он ворид гардида, чанд муддат дар ин кишвар низомиёни кишвари Россия барои фурӯ нишондани муқобилияти баъзе гурӯҳҳо ва ташкили рукнҳои қудратию ҳифзи ҳуқуқ, ташкили сохтори нави  ҳокимияти давлатӣ, сохтмони пулу роҳҳо, мактабу беморхонаҳо