АНДЕША. Наврӯз аз зумраи идҳое мебошад, ки  қадимтарин буда,  онро мардуми тоҷик дар қатори дигар халқу миллатҳо бо шукӯҳу шаҳомати хоса таҷлил менамояд. Наврӯзро соли нави мардуми ориётабор маънидод  намуда, он ҳар сол 21-уми март бо муҳаббату самимият пешвоз гирифта мешавад. Чуноне ки аз номи он бармеояд, Наврӯз маънии “рӯзи нав”-ро дошта, дар ибтидои соли нави хуршедӣ таҷлил мегардад.

АНДЕША. Наврӯз  миёни мардуми Тоҷикистон аз маҳбубияти том бархӯрдор аст, зеро он қадимтарин ва бузургтарин, азизтарин, маъруфтарину машҳуртарин ҷашни мардумӣ маҳсуб мегардад. Наврӯз ҳамчунон азизу мӯътабар аст, ки ҳангоме «баҳор» бигӯем, Наврӯзро дар назар дорем.

ВОКУНИШ. Ҳамаи мо хуб медонем, ки матбуот дар ҳама давру замон дар ташаккули афкори ҷомеа нақши муҳиму арзанда дорад.

АНДЕША. Наврӯз яке  аз куҳантарин оини миллӣ дар ҷаҳон маҳсуб ёфта, дар луғатҳо ба маънои «рӯзи нав» ва «тоза», «рӯзи нахустин», аввали рӯзҳои сол, яъне рӯзе ки соли нав аз он оғоз мегардад, омадааст.Наврӯз ҷашни фарорасии баҳори нозанин, зиндашавии табиат, оғози корҳои кишоварзӣ ва боғдорӣ, айёми баробаршавии шабу рӯз дар баҳор мебошад.