ВОКУНИШ. Дар ҳақиқат ҳар як мақолу  гуфтори пандомўзи аз ниёнони мо ба мерос монда бе ҳикмат нест. Мақолу зарбулмасалҳо хеле зиёданд ва ба назар мерасанд, ки  маҳз барои  одамони даврони мо гуфта шуда бошанд. Чунончи зарбулмасале   бо гуфтори зайл «Зоғро агар бо гулоб шӯянд ҳам, сафед намешавад» дар байни мардум маъруф мебошад.

КӮШОНИЁН. Дар доираи Соли шинохти бештари манфиатҳои миллӣ.  Кормандон ва волонтёрони Кумитаи иҷроияи  ҲХДТ дар ноҳияи Кӯшониён  дар якҷоягӣ бо  кормандони бахши ҷавонон ва варзиш дар маркази ноҳияи Кӯшониён бо усули “рӯ ба рӯ”  вохӯрӣ  гузарониданд.

ВОКУНИШ. Сиришти инсон ба он хотир аз гул офарида шудааст, ки ҳалиму хоксор ва фурӯтаниро дар ниҳоди худ ҷой диҳад. Ҷаҳлу нодонӣ ба инсонҳое рост меояд, ки бидуни худро фаромӯш кардаву ба ҷони ҳазорон нафарон зулму ситамро раво дода хуни ноҳақ мерезанд. Куштору хунрезӣ овардан ба хеши суни маҳзаб намезебаду фалокат боқӣ мемонад.

ВОКУНИШ. Ба ҳамагон маълум аст, ки тайи 29 сол аст, ки Тоҷикистони азиз, ҳамчун давлати соҳибистиқлол, дунявӣ ва демократӣ вуҷуд дорад. Дар Тоҷикистон сулҳ, оромӣ, дӯстиву ҳамдилӣ сол аз сол мустаҳкамтар шуда, обрӯю эътибори Тоҷикистон дар арсаи байналмилалӣ қавитару афзунтар шуда истодааст.