ВОКУНИШ. Ҳамасола Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми худ қайд менамоянд, ки мо бояд ҳамеша дар назар дошта бошем, ки терроризм ва террористро ба худӣ ва бегона, ашадӣ ва ислоҳгаро ё хубу бад ҷудо кардан мумкин нест. Баръакс, террорист Ватан, дин, мазҳаб ва миллат надорад. Зуҳуроти терроризм ба суботу амнияти кураи замин хавфу хатари бениҳоят зиёд дорад. Хатарҳои замони муосир моро водор месозанд, ки ба масъалаи таъмини амният диққати аввалиндараҷа диҳем.
Терроризм ва экстремизм яке аз хатарноктарин ва мушкилоти пешгӯии зуҳури замони мо аст, ки он шаклҳои гуногун ва гуногунрангро ба даст меорад. Ин зуҳурот номатлубтарини ҷомеаи ҷаҳонӣ ба шумор рафта, боиси ба миён омадани оқибатҳои нохуш-таҳдид ё истифодаи зӯроварӣ, расонидани зарари вазнини равонию ҷисмонӣ, таҷовуз ба ҳаёти инсон, бенизомӣ, барангехтани низоми миллӣ, иҷтимоӣ ва динӣ гардидааст, ки оқибати он ба бесуботӣ ва вайронкорӣ мерасонад. Дар давраи ҳозира мутаассифона дар арсаи байналхалқӣ фаъолияти ифротгароёнаи террористӣ ва экстремистӣ аз тарафи қувваҳои гуногун хеле фаъол гардидааст. Дар айни замон терроризм ва экстремизм ба хатари глобалӣ табдил ёфта, ҷаҳони муосирро ба ташвиш овардааст. Афзоиши ҷиноятҳои хусусияти экстремистӣ ва террористидошта ба вусъат ёфтани терроризми байналмилалӣ, фаъолшавии унсурҳои тундраву ифротгаро, ҷалби ҷомеаи шаҳрвандӣ ба сафи созмонҳои экстремистиву террористӣ ва иштироки онҳо дар низоъҳои мусаллаҳонаи давлатҳои хориҷӣ мусоидат менамояд.
Амалҳои террористӣ аксар вақт зарарҳои зиёди инсонро меандешанд ва ба хароб кардани арзишҳои моддию маънавии он, ки баъзан аз нав барқарор карда наметавонанд, душманро байни давлатҳо, ҷангҳо решакан мекунанд, боварӣ надоштан ва нафратангез байни гурӯҳҳои иҷтимоӣ ва миллӣ, ки баъзан имконнопазиранд, дар давоми тамоми насл бартараф карда шаванд.
Меъёрҳои террористӣ ва хусусияти байнидавлатии он ба таври зарурӣ барои таҳкими низоми байналмилалии муқовимат бар зидди он, ҳамоҳангсозии талошҳои кишварҳои мухталиф дар заминаи дарозмуддат ва дар сатҳи баланд, барои эҷоди созмонҳои байналмилалӣ барои мубориза бо он заруранд.
Мо ҷавонони даврони соҳибистиқлолии Ватан ва тамоми мардуми Тоҷикистони соҳибистиқлолро зарур аст, ки дар мубориза бар зидди чунин падидаҳои ифротӣ дастҷамъ бошем ва бар зидди онҳо муборизаи беамон барем.
Шеров Сунатулло, мудири шуъбаи таблоғот, иттилот ва матбуоти Кумитаи иҷроияи ҲХДТ дар ноҳияи Кушониён
