ВОКУНИШ. Ҳанӯз дар ибтидои Истиқлолияти давлат, бо кушиши гурӯҳхои манфиатҷу вазъият дар мамлакат мураккаб гашта ҳамоишҳои бомусолимат якбора ба муноқишаҳои яроқнок татбил ёфтанд.
Куштори пешвоён, шахсиятҳои фарҳангиву равшанфикрони миллат, таъқиби рақибони сиёсӣ, маҳалгарои, ғасби ҳокимияти давлатӣ шуруъ гашта ҷанги шаҳрвандиро ба миён овард, ки ба ҳамаи ин раванд Ҳизби наҳзати ислом, сарварӣ мекард. Аз бесалоҳиятии роҳбарияти онвақтаи ҷумҳури ва бетарафии мақомоти ҳифзи ҳуқуқ истифода карда, тавассути афкандани ҳарос ва парокандагии он дар миёни ҷомеа аз тариқи фишорҳои равонӣ, ахлоқӣ, фикрӣ, идеологӣ истифода карда ТЭТ ҲНИ ва зархаридони он бо сӯистифода аз манобеи ислом,- Қуръон, ҳадис ва суннат ба торҳои нозуки эҳсоси мазҳабии мардуми содда ва зудбовари тоҷик нохун зада онҳоро барои расидан ба мақсадҳои худ истифода намуданд.
Фаъолияти ду даҳсолаи наҳзат, мазҳабзадагӣ ва хурофотишавии ҷомеаи тоҷик буд, ки паёмадҳои аввалини онро солҳои навадуми асри бист бо чашми сар дидем.
Имрӯзҳо саркардагони ТТЭ ҲНИ ва қаламбадастони наҳзат, бо ҷону дандон барои сафед кардани худ ҳимоят карда ба созмонҳои байналмилалии иғвогар даъват ба амал оварда амалҳои пасипардаги худро пӯшонида худро “мусичаи бегуноҳ” метарошанд.
Тавассути шабакаҳои телевизион, яке аз асосгузори ҳизби наҳзат Мулло Аёмиддин Сатторов дар филми “Бозгашт аз ҷаҳаннам “ ва худиқрори Қиёмиддини Ғозӣ дар филми “Решаҳои ноаён” саркардагони фирори ТТЭ ҲНИ –ро ба таҳлука андохта Ғозиро ба дӯрӯғгуи муттаҳам мекунанд. Муроҷиати Ғозиву Аёмиддин нишон медиҳад, ки шабаҳе дунболгири онҳост ё суиқасд ё мавриди ҳамалаи мақомоти махсуси сарпарастононашон қарор гирифтаанд. Ин воқеият аз он шаҳодат медиҳад, ки онҳоро ва афроди монанд ба онҳо барои фош кардани сирри пасипардаги метавонанд мавриди интиқомгирӣ қарор гиранд. Дар асл онҳо ягон чизи нав нагуфтанд зеро насли калонсоли ҷумҳурӣ ҳамаи гуфтаҳои онҳоро аз сар гузаронида шоҳиди ин амалҳои онҳо буданд. Имрӯз бошад барои мардуми Тоҷикистон ошкор шуд, ки ҲНИ чаро ташкил карда шуд, чаро ҷангро роҳандозӣ карданд, ҳадафи наҳзатиён ва сарпарастонашон чист?
Чизи дигаре қобили қайд аст, ки онҳо ҳамчун шоҳиди зинда бо таври зинда бо хоҳиши худашон суҳбат карда фактҳои мушаххасу дақиқро ба ҷомеа ошкоро гуфта доданд. Аз ҳама ҷолибаш дар он буд, ки эътирофашон ба мардум ва ҷомеаи ҷаҳон, ҷолиб буд. Ин воқеият аз забони шоҳидони зинда чеҳраи аслии ҲНИ –ро ба мардуми Тоҷикистон ва ҷомеи ҷаҳон ба намоиш гузошт.
Хадафҳои сиёсии Ҳизби наҳзати исломи ва ҷонибдорони онро мардуми шарифи кишвар нағз медонанд. Барои инсон ватан, миллат, чизҳои муқаддасанд, вале барои наҳзатиён аҳамият надошта, барои расидан ба ҳадафҳои нопокашон бевиҷдону ватанфурӯш шуда ҳатто барои молу сарват шуда мазҳаби аҷдодии хешро фурӯхта мазҳаби бегонаро қабул кардаанд, ки аз ин дида амали бадтар вуҷуд надорад.
Намояндагони Ҳизби наҳзати ислом, наҳзатфурушанд. Наҳзатиён ба ҷои мазҳаби аҷдодии худ мазҳаби шиаро қабул карда, бо дастгирии хоҷагони хориҷиашон бо роҳҳои гуногун барои ба даст овардани ҳокимият талош меварзанд. Сарвари ТТЭ ҲНИ Муҳиддин Кабир, ба мазҳаби шиа гузашта, ба хориҷ фирор намуда бо бадномкуни, дуруғгӯи ва дурӯғбофии бо далелҳои беасос кишвари мо Сарвари давлат ва мардуми шарифи Тоҷикистонро сиёҳ мекунад, ки ин комилан хатост.
Имрӯз ҳам онҳо кушиш ба харҷ дода истодаанд, ки ниятҳои нопоку ғаразноки худро дар сарзамини озоду шукуфои мо амали намуда. моҷарои навбатиро оғоз бахшанд. Идомаи чунин талошҳо ҷамъомади навбати ТТЭ ҲНИ дар Дортмунди Олмон аз ҷумлаи талошҳои навбатии онҳо буд, ки барор нагирифт. Сомонаҳои наҳзат, дар фазои иттилотии ҷор мезаданд, ки дар ин ҷамъомад нафарони зиёде иштирок хоҳанд дошт. Дар ҷамъомад бошад як қисми каме ҳузур дошт, ки аксарияташонро наздику пайвандон хешу ақрабои роҳбари наҳзатиҳоро ташкил медод. Ин ҷамъомад як маҳфили хонаводаги буду ҳалос. Ҷонибдорону ҳаммаслакони М.Кабир, аслан тоҷик нестанд ва дар Тоҷикистон истиқомат накардаанд. Вазъияти ҷумҳуриро дуруст арзёби карда наметавонанд. Субботу осудагию амнияте, ки дар қаламрави ҷумҳури ҳукумфармост, дар ками андар кам давлатҳои ҷаҳон, ба амал мерасад. Гуруҳхои дар хориҷ фаъолиятдошта ва инчунин коршиносони наҳзат, ба ояндаи неки давлати мо ба назари манфи менигаранд. Зиёиёни дар хориҷ буда хатогиҳои пешинаи худро такорор накарданд ва аз дунболи наҳзатиҳо нарафтанд зеро онҳо ба хуби дарк карданд, ки ТТЭ ҲНИ як гуруҳи террорист, асту бас. Террористони ғайринаҳзат, барояшон танҳо “атеист” асту “зардушт,”. Дар куҷактарин лаҳзаҳои ростомада ҳар як наҳзати аз ҷумла Кабирӣ, омода аст онҳоро сангсор кунад. Онҳо ҳис карданд, ки ҳамроҳ шудан бо наҳзатиҳо бешак маънои террорист шудану бо террористон пайвастанро дорад.
Ҳодисаи нангини дар ноҳияи Данғараи вилояти Хатлон , ки маҳз аз ҷониби зархаридону хоинон аъзои ТТЭ ҲНИ тарҳрези ва амали гардид боз як бори дигар нишон дод, ки ободии кишварро намехоҳанд.
Стратегияи асоси наҳзат ба даст овардани қудрат ва барпо намудани давлати исломӣ дар Тоҷикистон набуда, ин барномаро барои дарёфти маблағ, эҷоди ҳамагуна иғво дар матбуот, ноором сохтани авзоъ роҳандози менамоянд.
Ҷамъомади Дортмунд нишон дод, ки тактикаҳои пешгирифтаи ТТЭ ҲНИ натиҷа надод ва касе ба ҳиллаи навбати Кабирӣ бовар накард. У натавонист ин дафъа муҳоҷирони тоҷик ва зиёиёни миллии муқимии Аврупоро ба доми худ дарорад, зеро зиёиён аз таърих медонанд, ки маҳз ҳамин ҳилларо роҳбарони наҳзати дар вақти ИНОТ аз неруҳои демократ, ва рушанфикрони милли барои расидан ба мақсади худ истифода намуда буданд. Хушбахтона иттиҳоду якдилии миллат ин тоифаи касифро номурод ва шармандаву фирор, намуд. Пас насли ҷавони кишвар низ бояд огоҳу зирак бошад то афкору аъмоли зиддибашарии наҳзатиён ба тафаккури онҳо таъсир нарасонад. Зеро наҳзат як шохаи гӯруҳи ба ном “Давлати исломӣ” буда ҳадафи ягонааш шикасти афкори миллӣ мебошад.
Имрӯз мардуми Тоҷикистон, бахусус насли ҷавонро лозим аст, ки ҳушёрию зиракии сиёсиро аз даст надода, фирефтаи найрангҳои ин ташкилоти террорист, нашуда сар аз як гиребон бароварда, дар руҳияи худшиносиву худогоҳи ба воя расанд ва дар рушду пешрафти Ватани азизамин саҳми босазои худро гузоранд.
Саидзода Б, - муовини раиси ноҳияи Носири Хусрав, узви Гурӯҳи вакилии ҲХДТ дар Маҷлиси вакилони халқи норҳия.
