вокуниш. Дар саҳифаи 13-и рӯзномаи «Ҷавонони Тоҷикистон» аз тарафи боло муллои салаю ришдори эронинамои хилъати сиёҳпуше аз миёни террористи байналмиллалӣ Мухддин Кабирӣ мисли он ки аз миёни лухтак медорӣ, баланд бардоштааст ва дар зери он тасвир чунин сарлавҳа «Кабирӣ намехоҳад аз чанги хочагонаш раҳо шавад» навишта шудааст.
Агар камина ба чои рассоми рӯзномаи «Ҷавонони Тоҷикистон» мебудам, ангушти дарозтари муллоро дар паси Кабирӣ халондагӣ ва онро дар ҳолати рақс нишон медодам ва дар зер чунин менигоштам, ки «аз ҷойи роҳат поён намефароям». Имрӯзҳо тавассути расонаҳои хабарӣ барномаҳои фитнаангезу фаҳши наҳзатиҳои беномус ба суи Тоҷикистон зиёд шудааст. Барои Кабирии бешараф фарқ надорад, бо кадом роҳе, ки набошад, аз кадом минбаре, ки набошад, бояд дар пеши хочагонаш биҷунбонад, то маблағҳои муфт ба даст биёяд. Бидуни он ки хоҷагонаш дар кӯҷояш чиро мехалонанд, барои ӯ ба хотири пулу пайсаи муфт фарқе надорад. Ҷунбондан гир, Кабирӣ ту ба охир ғарибхок мешавӣ!.
Ту бадбахтӣ, зеро гуфтаанд:
Бадбахт касест, ки чу мурғони фирорӣ,
Дур аз Ватану аз назари хешу табор аст.
Исоев Фарҳод –вакили Маҷлиси вакилони халқи вилояти Хатлон аз ҳавзаи интихоботии Фархор №58
