ВОКУНИШ. Воқеан ҳам таърих гувоҳ аст, ки ниёгони мо тӯли асрҳо фақат дар роҳи омӯзиши илму алайҳи нафси амфора ҷиҳод намудаву дини муқаддаси мубини Исломро азамату ҷалол бахшидаву онро ҳамчун дини сулҳу субот, инсонсозу таҳаммулгаро ба оламиён ошно намудаанд.
Мутаассифона баъзе душманони дини мубини ислом, кӯрдилони яҳудӣ ба мисли Муҳиддин Кабирӣ ва пайравони ӯ, то ҷое бефаҳму тиҳимағз будаанд,ки истифода аз дастгириҳои моддию молиявии хоҷаҳои хориҷиашон, аз минбарҳои баланди СММ, САҲА, дастовардхои даврони соҳибистиклолии Ватани хешро нодида гирифта, нисбати миллату давлати Тоҷикистон даъвоҳои беасосу бепоя ва бӯҳтону ҳангомаҳо, танқидҳои беадолатонаву таҳқиромезона мезананд.
Шахсан Муҳиддин Кабирӣ ва пайравони онҳо худро ғамхори миллату давлат нишон дода, аз фаъолияту ниятҳои нопоку разилонаи хешро таърифу тавсиф карда фаромӯш кардааст,ки маҳз бо шарофати ҳизби наҳзати мамнуъашон ба сари миллати тоҷики асилу ҳанафимазҳаб, фоҷиаҳои нангини бародаркӯширо оварда буданд,ки имрӯз бо номи Паймони миллӣ садо баланд кардаву даҳҳо ҷавонони гумроҳро,ки солҳои 1992-1993 ҳанӯз ба дунё омада буданду аз талхии он ҷанги бемаънии бародаркӯш огоҳ нестанд, бар зидди миллату меҳани хеш мешӯронанд,ки ин гуноҳи нобахшиданист.
Ҷавонони хуштолеъӣ даврони соҳибистиқлолӣ бояд бидонанд,ки Муҳиддини Кабирӣ, ҳамчун роҳбари фирории ТЭТ ҲНИ, шахсан ташкилкунанда ва маблаггузори табаддулоти давлатии моҳи сентябри соли 2015,ки бо ҷалби собиқ муовини Вазири мудофиаи Ҷумҳурии Тоҷикистон Абдуҳалим Назарзода буданд,ки шукри Эзиди пок тирашон хок хурд.
Аз фаъолият ва ҳадафҳои пасипардагии Муҳиддин Кабириву пайравонаш, дар баробари берун шудани қушунҳои ҷангии Амрико аз хоки Афғонистон ва рӯз ба рӯз забти қисми зиёди вилояту навоҳиҳои хоки Афғонистон аз ҷониби ташкилоти террористии «Толибон» садояшон бештар баланд гардидаву бараъло маълум аст,ки ваҳдати миллӣ, якпорчагию соҳибихтиёрӣ ва амнияти ҷамъиятиро дар Тоҷикистон, мехоҳанд тавассути содир намудани амалҳои экстремистию террористӣ халалдор созанд ва мақсади асосии ин гурӯҳи хоинони миллату давлати Тоҷикистон, сарнагун намудани сохти конститутсионии Ҷумҳурии Тоҷикистон, соҳибихтиёрӣ, тамомияти арзӣ ва ба пуррагӣ халалдор намудани амнияти миллию давлатӣ мебошад.
Шукри соҳибистиқлолӣ ва таърихи кишвар, ки сабақомӯз аст, мо мардуми оддӣ, роҳбарияти давлату Ҳукумат, ходимони дин, ҳаводисҳои шуму таънаборро ҷиддӣ омӯхтаву дар оянда вуҷуд доштани ин гуна ҳизби экстремистиву терористӣ ва ифротгароро дар ҳудуди Ватани азизи хеш, Тоҷикистони маҳбубамон роҳ нахоҳем дод.
Аз ин нуқтаи назар ҳаммиллатони азизу ҷононҷони мо,асосан ҷавонону ҳамватанони муҳоҷирамон, ҳамчун шаҳрванди ватандӯст, бофарҳангу бовиҷдон, набояд ҳаёти худро ба ақидаҳои пучу бебунёди Муҳиддин Кабирии хоину мазҳабфурӯш ва пайравонашон пайваста, ба диёри худ, Ватану Модари азизу ҷоноҷони худ хиёнат кунанд.
Хок шавам эй Ватан хоки туро зам кунам,
Қатраи борон шавам боғи ту хӯрам кунам.
Бо ту равонам Ватан, бо ту ҷавонам Ватан,
Дар паи ҳомии ту сулҳи замонам Ватан.
Муҳаммаддовуд Ҳалимзода, раиси Кумитаи иҷроияи ҲХДТ дар ноҳияи Абдураҳмони Ҷомӣ
