АНДЕША. Дар сиёсати иҷтимоии давлату Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ба масъалаи баланд бардоштани мақоми занону бонувон дар ҳаёти ҷомеа диққати ҷиддӣ дода мешавад. Имрӯз занону бонувони мо дар ҳама қишрҳои ҷомеа кору фаъолияти пурсамар дошта, бешубҳа қувваи пешбарандаи кишварамон мебошанд. Ба ибораи дигар, зан фариштаи гулпараст ва дар навбати худ сафири сулҳу зебоӣ аст. Дар сиёсати пешгирифтаи Роҳбари давлат, пеш аз ҳама, ба омӯзиши гулдухтарони тоҷик аҳаммияти махсус дода мешавад. Дар тӯли 20 - соли охир барномаи махсусе амал мекунад, ки дар он ҷавондухтарони ноҳияҳои дурдасти кӯҳистон ба макотиби олӣ тибқи квота ҷалб карда шуда, то имрӯз ҳазорон мутахассисон дар гӯшаву канори ҷумҳурӣ кору фаъолияти созанда доранд. Аз ин рӯ, занону бонувони лаёқатманд ва соҳибкасбу баландихтисос ба хизмати давлатӣ ва идоракунии давлат торафт бештар ҷалб гардида истодаанд. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон пайваста ба занону бонувони Тоҷикистон ҷиҳати аз худ намудани илмҳои замонавӣ ва омӯзиши ҳунарҳои мардумӣ малакаи зиёд ҳамчун талаботи замонавӣ расидан ба комёбиҳои назаррас дар замони муосир, чун падарвор таъкид менамояд. Маҳз сиёсати дурбинона, мантиқона ва ҷавонпарваронаи Пешвои муаззами миллат буд, ки имрӯзҳо ҷавонони Тоҷикистон дар дохил ва гӯшаҳои гуногуни сайёра имконияти гирифтани таҳсили илм ва касбомӯзиро доранд. Ворид гардидани Ҷумҳурии Тоҷикистон ба фазои байналмилалии таҳсилот имконият додааст, ки шумораи зиёди ҷавонони мо имрӯзҳо дар бонуфузтарин марказҳои илмомӯзӣ ва Муассисаҳои таҳсилоти олии касбии мамлакатҳои пешрафта, машғули омӯзиш ва корҳои илмӣ – тадқиқотӣ гардидаанд. Ин баёнгари он аст, ки занону ҷавонони Тоҷикистон, ба имкониятҳои бемаҳдуд дар баробари ҷавонони мамлакатҳои пешрафта дастрасӣ дошта, дар радифи хушбахтарин занону ҷавонони сайёра қарор доранд.
Мизробова Шаҳло, мудири шуъбаи занони Кумитаи иҷроияи ҲХДТ дар ноҳияи Данғара
