ХОВАЛИНГ. Дар халқ чунин мақол ҳаст ва он одамонро ҳидоят менамояд, ки ҳамеша сарфаю сариштакор бошанд. Сарфакорӣ барои мардуми мо аз пештара дида имрӯз, бо сабаби буҳрони ҷаҳонии иқтисодӣ, рӯз то рӯз баланд шудани нарху навои маводи озуқа, ки душвориҳои зиёдро пеш овардааст, заруртару муҳимтар мебошад.
Кормандони Кумитаи иҷроияи ҲХДТ дар ноҳия ҳамарӯза бо усули “хона ба ба хона” бо соҳибхонаҳо вохӯриҳо доир намуда, ба онҳо зарурати сарфаю сариштакорӣ, аз ҷумла дар истифодаи барқро мефаҳмонанд. Мефаҳмонанд, ки онҳо аз ҳисоби сарфакорона истифода намудани қувваи барқ , ки ҳам ба давлат ва ҳам ба оила фоида меорад, метавонанд, маблағи зарурӣ пасандоз намудаашонро барои дигар зарурати оила истифода намоянд.
