ВОКУНИШ. Ғаму андуҳи ба сари мардум овардаи наҳзатиҳо на танҳо калонсолон, балки тифлону хурдсолонро ҳам аз ҳаёти ширини бачагӣ маҳрум сохт. Муҳаммадиқболи Садриддин ҳам яке аз ин қурбониҳост. Падари Муҳаммадиқбол Қаландаров Садриддин, ки боиси бешарафии фарзандаш мегардад, шахси бадахлоқ аз одоби инсонгари дур буд ҳаминтавр ӯ як шахси ҳаромхӯру фиребгар буд. Оилаи Садриддин Қаландаров оилаи носолим буд. Муҳаммадиқбол дар ҳамин оила ба дунё омад ва дар ҳамин муҳит то 12-13 солагӣ то ба дасти бачабозон афтоданаш тарбия ёфтааст. Садриддин Қаландаров писарашро ба дасти мулло Шариф медиҳад. Ӯ аз тарбияи оила дур мемонад ва дар кӯчаҳо мегардад. Ин сабаб мегадад, ки Муҳаммадиқбол ба дасти қумандон Ғулом бачабози афғон меафтад. Ҳамин тавр ба ин корҳо давом дод. Муҳаммадиқбол падарашро набахшид ва дар ҷанозаи ӯ ки соли 2019 дар Полша даргузашт иштирок накард. Муҳаммадиқбол фаҳмид, ки дар бешарафии ӯ падараш гунаҳгор аст. Бори дигар чеҳраи аслии беиқболи Садриддин ва ҳаммаслаконаш дар филми ҳуҷҷатии "Бешарафӣ" ошкор шуд. Ин бадхоҳону бадбинон бо ниятҳои бади худ боз даст ба бенангию беномусӣ зада, шарафи мардонагӣ ва номусашро аз даст додааст. Маҳз бенангию беномусии наҳзатиҳо дар айёми ҷавониашон будааст, ки бо гуноҳи падарони хоину лаинашон, ҳассосу бадбиниро аз инсоният мегиранд, нисбати тамоми инсонҳои рӯйи олам бадбинӣ доранд. Аз қаҳру ҷаҳли зиёд ва хатокории падари хиёнаткораш мардумро бо суханҳои дурӯғу туҳматҳояш ба таҳлука андохтаниянд. Хоинони миллат! Мо пайравони Пешвои миллат, бо нангу номус хастем ва намегузорем сухану амалҳои разилонаю таҳрибкоронаи шумо ҳаромзодаҳо, ки миллату давлати бофарҳанги моро бори дигар шуру иғво андохта ба парокандагӣ бубарад. Агар заррае виҷдону номус дошта бошед аз суханҳои беҳудаю нодаркор даст кашед, чунки тамоми нияту мақсадҳои ғаразонаи шуморо, мо миллати бофарҳанги тоҷик медонистем ва дақиқтар дарк намудем. Боварии комил дорем, ки ин гуна ашхосон ҳеҷгоҳ ба ин ният ва мақсадҳои нопоки худ намерасанд, чунки мардуми хирадпешаи мо аз рӯзҳои фоҷеабори ҷанги шаҳрвандӣ ва оқибатҳои он сабақ гирифтанд. Баъд аз тамошои ин филм дарк кардем, ки ба монанди Муҳаммадиқболи Садриддин ва дигарон ба сиёсати сулҳпарваронаи кишвари мо дахолат намуда, бо роҳи иттилоот дар байни аҳолии Ҷумҳурии Тоҷикистон нооромиҳо ва нофаҳмиҳоро амалӣ намудан мехоҳанд. Ҳеҷ гоҳ ин корро иҷро карда наметавонанд. Гулгулшукуфоии Тоҷикистон ва пешрафти он дар ҳама самтҳо душманони хоинро хашмгин месозад. Онҳо Тоҷикистонро дар алангаи ҷангу ҷидол ва ба хокистар табдил ёфтанашро мехоҳанд. Мо аз ҷангу ҷидолҳо канораҷӯӣ мекунем ҳеҷ гоҳ ҷангро намехоҳем ва сиёсати пешгирифтаи Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ- Пешвои муаззами миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро ҷонибдорӣ намуда, розӣ ҳастем. Хизматҳои шабонарӯзии ин шахси барӯманди миллат дар рӯйи олам маъруфу машҳур гардидааст. Хислати инсондӯстонаи Ҷаноби Олӣ барои мо тоҷикон дастури асосӣ ва сазовор пешвоз гирифтани ҷашни 30-солагии Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон мебошад. Мо аҳли соҳаи маориф ба ин гуна бешарафон муроҷиат намуда, амали онҳоро маҳкум менамоем ва боз ҳам барои шукуфоии Тоҷикистон ва барои таълиму тарбияи насли наврас пайваста саҳмгузор ҳастем. Мо имрӯз дар Ватане умр ба сар мебарем, ки роҳи ояндаи наврасону ҷавонон равшану дурахшон аст . Ҳар яке аз имкониятҳои фароҳамоварда дар дилхоҳ донишгоҳ метавонанд, таҳсил намоянд. Роҳи дилхоҳи сарнавишташонро худашон интихоб намояд ва ояндаи худро бо дасти худ бисозанд. Такрор ба такрор мегӯем ин ҳама бо заҳмату ғамхориҳои Пешвои муаззами миллат муҳтарам Ҷаноби Олӣ мебошад, ки мо ба ин рӯзҳои нек расидем. Шукрона аз Пешво мекунем, шукрона аз Тоҷикистони тинҷу орому зебо мекунем.
Аъзои ташкилоти ибтидоии “Маорифчиён”
