Бар нигоҳи гарми ин оина кам бовар бикун,
Чун бирафтӣ аз бараш акси ту берун афканад.
ВОКУНИШ. Баъди тамошои филми ҳуҷҷатии Хиёнат қисми 7 акнун маълум гардид, ки чеҳраи воқеии Муҳаммадиқболи Садриддин ба тамоми тоҷику Тоҷикистонӣ, минҷумла оламу одам.
Муҳаммадиқболи Садриддин воқеан нафари беномус, иғвоангез ва ҳангомаҷӯй буда, имрӯз дар хориҷи кишвар зист карда, зери супориши роҳбар ва хоҷагони хориҷиаш аз паша фил сохта гаштааст. Ӯ дар саҳифаҳои иҷтимоӣ аз пеши худ ҳар чи мехоҳаду мебофад ва бо ҳамин назди хоҷагонаш худро нафари мунақиду таҳлилгар нишон доданӣ мешавад.
Манзураш ҳангоматалаби ва низоъ андохтан аст. Шахсе, ки дар фикри Ватан модар ва мардуми худ аст, аз наздик омада фикру ақидаҳояшро пешниҳод карда хизматгори мардуми худ мешавад ва дар ҳама пастиву баландӣ тоқат мекунад, на ин, ки дар вақтҳои мушкилӣ аз Ватан гурехта ва дар вақти ободӣ ва тинҷу оромӣ дубора даъвои ҳукумат кунад.
Ман ҳамчун як ҷавон ба чунин нафароне, ки дар хориҷ истодаву худро пуштибони мардум мегиранд, лаънат мегӯям. Зеро онҳо на аз барои мо, балки барои манфиатҳои худ амал карда хоин будани худро нишон медиҳанд. Имрӯз садҳо шукр тамоми шароит дар тамоми соҳаҳо барои шаҳрвандон муҳайё аст. Аз ҳамин лиҳоз мо имрӯз аз сиёсати бунёдкорона ва созандаи Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон роҳӣ ҳастем ва дар ҳама ҳолат онро дастгирӣ хоҳем кард.
Собит шуда буд,ки чанги шахрвандии Тоҷикистон дар оғози солҳои навадум бо мусоидати бевоситаи ТЭТ ХНИ ба вуқӯъ пайваста буд. Он ҷанги нангин, ки бо мақсади аз байн бурдани давлати Тоҷикистон тарҳрезӣ гардида, аз хориҷи кишвар ба воситаи қувваҳои хиёнаткори дарунӣ ба марзи Ватани мо тахмил дода шуда буд. Имруз хам вучуд доранд он куввахои ахримани,ки бо ҳар роҳу восита мехоханд мағзи ҷавонони моро куллан тағйир дода, онҳоро ҳамчун қувваи идорашавандаи харобиовар ба доми найрангашон афтонанд, вале мардуми азизи Тоҷикистон шаҳди талхи ҷанги бародаркуш ва оқибатҳои даҳшатбори ҳодисаҳои нангини солҳои навадумро,ки номи миллати моро доғдор кардаанд, ҳанӯз аз ёд набаровардаанд. Яке аз ин нафарони манфур ва касофати ватанфурӯш Муҳамадиқболи Садриддин мебошад, ки ҳамарӯза бо ҳарзагӯиҳои беасосаш дар шабакаҳои иҷтимоӣ ба таври худ баромад намуда, худро дилсӯзӣ ин халқу ин миллат мегирад. Вале ин бегоҳ симои аслии ин дарандаи тарсу ба таври возеҳу рушан намоиш дода шуд. Пас аз тамошои ин филм Муҳамадиқболи Садриддин бояд худро ба дор овезад, бояд худро ба ҷарӣ афканад. Вой бар ҳоли ту хоини ватанфурӯш. Дар баробари саг барин аккос заданаш дар шабакаҳои иҷтимоӣ, дар баробари ватанфурӯшияш боз танфурӯшӣ ҳам мекардааст. Акнун маълум гашт, ки Муҳамадиқболи Садриддин дар зоҳир мард будааст Нафаре,ки муқадастарин арзиши худ номуси мардии хешро аз даст додааст, акнун куҷо лофи мардию мардонагӣ мезанад Оне, ки падари худро ба чашми душман дида то нафаси охирин ӯро намебахшад дар чанозаи киблагоҳаш иштирок намекунад дигар аз ӯ чиро интизор шудан мумкин Муҳамадикболи Садриддин нанги миллати тоҷик, акнун чехраи манфури ту ба тамоми дуне маълум гашт Мисли дарандаи тарсу аз дур истода худро бегуноҳу дилсӯзи Ватан нахон. Акнун кани он ҷуръате, ки омада бегуноҳии худро собит созӣ дигар ин халқи бохирад ва ин миллати дар арсаи ҷаҳон муаррифигаштаро наметавонӣ пош созӣ Дигар барои тоҷик, ки нанги ин миллат гаштаӣ ҷой нест Туро миллат намебахшад,туро таърих намебахшад. Он мафкураи ифротгароёнаи ту, ки туро акнун то ба гӯр мебарад, туро решакан мекунад Акнун дигар чеҳраи касифатро дигар дар шабакаҳои иҷтимоӣ намоиш надеҳ, лофи ватандорӣ назан
Абдуллозода Саёҳат, ноҳияи Ёвон
