БАРОИ ПЕШРАФТ ВА ЗИНДАГИИ ШОИСТАИ МАРДУМ!

АЗ МУСИБАТИ ИМРӮЗ БА САРИ МАРДУМ ОМАДА ҲНИ ВА ҲАММАСЛАКОНАШ ТАБЛИ ШОДӢ МЕЗАНАНД

ВОКУНИШ.  Ҳанӯз аз  солҳои  1991 вақти зиёде  нагузаштааст, то ба  ҳол  мо  шоҳидони  ин  нобасомонӣ зинда  мебошем. Тавре, ки  аксари насли  калонсол  ва  миёнаи  мардум дар  хотир  доранд, дар  он  давра  хонаи холие  аз  ҷаноза  намонда  буд,  модари  бедоғ  аз  ғами  фарзанд  набуд, падаре   намонда  буд, ки  аз барои  номусаш гиря  накарда  бошад. Бевиҷдону  беномус  ва  номарду бешараф нафаре   ҳаст, ки  чунин  рӯзҳоро  фаромӯш  месозад. Душманони  миллату  давлати  тоҷик гурӯҳҳои  террористӣ-экстремистӣ, аз  ҷумла ТТЭ ҲНИ, Паймони  миллӣ, Гурӯҳи -24 ва  ҳамаи  дигар  гурӯҳҳое, ки  мухолифини  давлату  Ҳукумат ҳастанд  бояд  дониста  бошанд, ки  ин  Ватан, ин  миллат  барои  худ  фарзандоне дорад, ки  баҳри  ободиаш, сулҳу  амониаш  ва  ҳифзу  ягонагиаш ҷони  хешро  нисор  мекунанд.

Ҳар  як  ҷавонмарди  баору номуси  кишвар  пеш  аз  ҳама  насли  ҷавони  он  дифоъи  ҳар  як  зарраи обу  хоки  Ватани  азизи  худро  вазифаи  муқаддаси  худ  дониста,  намегузоранд, ки  ин  душманони  миллат, хоинони  Ватан  зиндагии  осоишта  ва  хушу  хурсанди  имрӯзаи  Тоҷикистони  азизро  халалдор  намоянд. Намегузоранд, ки  ба  хотири  чанд ватанфурӯш аз  номи  дини  поку  муқаддаси   мо  Ислом  сӯистифода  намуда , ба  ҳар  гуна  равия ва  ҳаракатҳои  бегонаи тахрибкор,  аз  қабили  салафию шофеъӣ ва ДОИШ  пайвастаанд, амнияти  кишвар, осудагии  модару  хоҳар, зану  фарзанд ва  билохира  номуси  мо  ба  хатар  афтад.

Имрӯз  аксарияти  он  нафароне, ки    ба  ҳизбу  ҳаракатҳои  террористӣ  шомил  шуда, пайравони  равияҳои  дар  Ҷумҳурии  Тоҷикистон мамнуъи  салафӣ мебошанд,  бо гурӯҳу паймонҳо   ва  мухолифини   давлатҳо  ва гурӯҳҳои   террористию  экстремистӣ  ҳамкорӣ  намуда, ҷаласаҳо  баргузор  карда, ба  онҳо  минбарҳо  медиҳанд  ва  худро  мухолифин  ва  бо  найрангу  ҳилла  ба  гумроҳӣ   кашида,  гӯё  онҳо  дар  Тоҷикистон  дучори  таъқиб шудаанд, кирдорҳои  ношоистаи  худро  идома  дода  истодаанд.

Имрӯзҳо ин  хоинони  миллат   аз  минбарҳои   созмонҳои  бонуфузи  олам, бахусус   созмони  Амнияту Ҳамкории  Аврупо баромад  намуда,  худро  дӯстдори  миллату кишвар нишон  дода,  ватандору  ғамхори  миллат  нишон  медиҳанд.  Онҳо як  чизро  бояд  дарк  кунанд, ки дар  ҳақки  ин  Ватан  чи  хизмат  кардаанд?. Оё барои  ободию  сарсабзии  он  ягон хиштеро болои  ҳам  гузоштаанд?  Ё ин  ки  барои  сарзабу хуррамиаш  ягон  бех  ниҳоле  шинондаанд?. Пойтахти  Ватанамон   ва  марказҳои  шаҳру  ноҳияҳои  ҷумҳурии  азизамон ободу   гулзор  шуда,  биноҳои  баландошёна  қомат  афрохта  истодаанд.  Маҳз  бо  кӯшишҳои  пайгиронаи Пешвои  миллат, Президенти  кишвар  муҳтарам  Эмомалӣ  Раҳмон  миллати  парешони  тоҷик  сарҷаъм  шуд, мамлакат  рӯз  аз  рӯз  обод  гашта,  пеш  рафт,  гул- гул  шукуфта  истодааст. Имрӯз  дар  чеҳраи  ҳар  фарзанди  тоҷик  нишоти  хурсандӣ, Ваҳдату  сулҳ падидор  аст.   Ватану  миллат  ин  ватанфурӯшону  хоинонро  кайҳо  фаромӯш  кардааст,  чунки  онҳо  барои  ин  Ватану  миллат ба  ғайр  аз  туҳмату  дурӯғ ва  муноқишаву хунрезӣ дигар  кореро  ба  анҷом  нарасонидаанд.  Онҳо  бо  шиорпарканиҳову  афсонапардозӣ худро  ғамхори   мардум  вонамуд  намуда, бозори  ҳангоматалабии  худро  гарм  кардан  мехоҳанд.

Мардуми  шарифи  Тоҷикистон  ҳар  як  фарди  ватандӯсти  ин  кишвар  чи  будану  кӣ  будан   ва  чеҳраҳои  манфури  ин  гурӯҳҳои  ифротиро   кайҳо  фаҳмида,  ба  дурӯғу  сафсатаҳои  онҳо бовар  надоранд.

Бо  дарки  масъулият  мегӯем, ки  наҳзатиҳо  ва  думравони  онҳо  гурӯҳҳои  ифротӣ,  аз  ҷумла  ТТЭ ҲНИ, Паймони  миллӣ, Гурӯҳи  -24 ва  дигар   гурӯҳҳои  мухолифини давлату  ҳукумат ҳастанд,  ягон  вақт  дар  фикри  пешрафти  кишвар набуданду нестанд.  Онҳо  мӯреро  мемонанд, ки  ба дарахти  сарсабзи Истиқлолияти  давлатамон  часпида  мехоҳад  шираи  онро  макида  хушк намояд.

Роҳбари  фирории    ТТЭ ҲНИ   Муҳиддин  Кабирӣ  ва  ҳаммаслаконаш  дар  хориҷи  кишвар  бо  дастгирии   хоҷагони хориҷиашон   бо  мақсади  андохтани  ҳар  гуна  низоъҳо   дар  бораи  Ватану  миллат, мазҳаб  ва  ғайраҳо  ҷор  зада, шаҳрвандонро  ба  гумроҳӣ  мебаранд.

Дар  филми  Хиёнат  хеле  бомаврид  қайд  гардид, ки  ҳатто шарму  ҳаё  накарда,  аз  имрӯзаи  балое, ки  ба  сари  инсоният дар  тамоми дунё омадааст, коронавирус (КОВИД-19)  истифода  карда,   Сарвари  давлат  ва  Ҳукмати  Ҷумҳурии  Тоҷикистонро гунаҳкор  менамоянд.   Ҳол  он  ки  давлатҳои  абадқудрати  дунё,  ки  худро  ҳокими  мутлақ  мешуморанд,  дар  пеши  ин  бемории  сироятӣ  оҷиз  монданд.  Дар  баромаду  суханрониҳои  пайвастаи худ  аз  минбарҳои  гуногун  Муҳиддин  Кабирӣ таҳлили  сиёсӣ ва  манфиатҷӯёнаи  худро  пахш менамояд, ки  онҳо  аксҳои  воқеӣ  набуда, балки  сохташуда ва  намоишкорона  буда,  бо  мақсади  пардапӯш  намудани  дурӯғҳои  навбатии  худ  мебошад. Бадхоҳони  давлату  миллат,  бахусус ҲНИ   ва  тарафдоронаш аз  мусибати  ба  сари  мардум  омада,   табли  шодӣ мезананд. Ин  амалҳои  онҳо  аз  он  шаҳодат  медиҳад, ки  онҳо  мухолифини  давлати   Тоҷикистон нестанд, балки  душманони  ашадии  миллату  давлати  тоҷик ҳастанд.

Ҳар  як  фарди  ин  миллат  бохабар  аст, ки  ҳанӯз  аз  рӯзҳои  аввали  пайдоиши  ин  вируси  марговар  Ҳукумати  Ҷумҳурии  Тоҷикистон  ҷиҳати  пешгирии  хатари  ин  беморӣ  омилҳои  пешгирикунандаро  ба  роҳ  монда,  маводҳои  иттилоотию фаҳмондадиҳӣ ва  хабару  гузоришҳоро  оид ба пешгирии  беморӣ  дар  васоити  ахбори  оммаи  расмӣ ,  сомонаи  Вазорати  тандурустӣ  ва  ҳифзи  иҷтимоии  аҳолӣ роҳандозӣ  гардид.   Бо  тасдиқ  гардидани  мавҷудияти  бемории  сироятии  коронавирус дар Тоҷикистон  ба  таҳлука  наафтода, корҳои  фаҳмондадиҳӣ  ва  пешгирӣ аз   паҳншавии  бемориро  ба  роҳ  монда, беморхонаву  марказҳои  табобатиро  дар  шаҳри  Душанбе  ва  шаҳру  навоҳии  ҷумҳурӣ  омода  намуда  бо таҷҳизот,   табибон  ва  маводҳои  доруворӣ  таъмин  карда  шуд.   Аз  ҷониби  Сарвари  давлат  ба  ҳамаи  шаҳру  навоҳии  ҷумҳурӣ  кумакҳо,  аз қабили  доруворӣ  маводҳои  антисептикӣ,  таҷҳизот   ва  маводи  хӯрока  барои  табибону  оилаҳои  эҳтиёҷманд,  корвони  мошинҳо фиристода  шуда,  руҳияи  табибон баланд  бардошта  шуда, барои  пешгирии  талафёбии  одамон  тамоми  чораҳо  андешида  шуданд.    

Барои  ҳар  як  миллати  дунё доштани  Истиқлолият  шараф  аст, ки  мо  мардуми  шарифи  Тоҷикистон аз  ин  неъмати  бебаҳо  бархудорем. Насли  навраси  имрӯза  махсусан  ҷавонону  наврасони даврони  Истиқлолият бояд аз  ин ҳама  шароити  мусоиди  барои  зиндагӣ  фароҳамомада хуб  истифода намуда баҳри  ободию шукуфоии  Ватан талош  намоянд.

Дар  атрофи  Асосгузори  сулҳу  ваҳдати  миллӣ-Пешвои  миллат, Президенти  Ҷумҳурии  Тоҷикистон муҳтарам   Эмомалӣ  Раҳмон сарҷаъму  муттаҳид  шуда,  бо  қадамҳои  устувор  пеш  равем, Ватанамонро обод кунем, тибқи  дастуру  супоришҳои  Пешвои  миллат омилҳои  пешгирикунандаи  бемориро  бо  истифода  аз  кишварҳои  пешрафтаи  таҷрибадор дастаҷаъмона  истифода  намоем, боварии  комил  дорем  бемории  коронавирусро  паси  сар  менамоем

 Ализода  Сураё  Ҷура, раиси  КИ ҲХДТ  дар ноҳияи Носири  Хусрав                                                                            

 

 

 

 

Суроғаи мо:

вилояти Хатлон

735140  шаҳри Бохтар

кӯчаи. Айни №47

Бинои маъмурии Кумитаи иҷроияи ҲХДТ дар вилояти Хатлон

 

Тамос:

Email: hkhdt_khatlon@mail.ru

Tel: (83222) 2-82-92
Fax: (83222) 2-12-12

 

Саҳифаи Кумитаи иҷроияи ҲХДТ дар вилояти Хатлон дар шабакаи ЮТУБ

afz5_0.jpg