ВОКУНИШ. Имрузҳо бо ташаббуси созандаву бунёдкоронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Раиси муаззами Ҳизби Халқии Демократии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон Тоҷикистони биҳиштосои мо боз ҳам ру ба тараққӣ ниҳода истодааст. Ин ҳама аз Ваҳдати миллӣ ва истиқлолияти давлати шаҳодат медиҳад. Мо шукургузори аз Пешвои миллат мекунем, ки барои мо мардуми сарбаланди Ватан чунин шароитҳои муосирро овардааст ва имрузҳо дар тамоми қаламрави ҷумҳуриямон корҳои бунёдкорию созандагӣ авҷу суръати тоза мегирад. Имрӯзҳо хурду бузурги Тоҷикистон аз он ифтихор доранд, ки бо шарофати Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар зарфи 28 сол мо бо тамоми шароити арзанда ва зиндагии шоиста расидаем. Ин гуфтаҳои болоро зимни сафарҳои кории Пешвои миллат дар шаҳру ноҳияҳои ҷумҳуриямон эҳсос менамоем, ки хурду бузург ба истиқболи Пешвои худ, ки барқароркунандаи сулҳу Ваҳдати миллӣ ва зиндагии шоисати мардум аст бо як ҷаҳон муҳабату самимият истиқбол гирифта, андешаҳои созандаву ҷолибро баён менамоянд.
Солхое, ки мардуми Тоҷикистон дар оғуши ҷанги шаҳрванди даргир буданд ва тамоми азиятро кашиданд аз гуруснаги ранҷ мекашиданд, қурбон мешуданд, гуреза шуданд, аз паҳлуи падару модар ва фарзандони худ дур гардиданд, бар сари миллати азияткашида фарзандаи фарзонаи миллат Пешвои миллат бо як ҷасорату матонат ба сари қудрат омада, дар забонаш ҳамеша номи сулҳ буд, тавонист дар мудати кутоҳ падарро бо писар модарро бо духтар бо ҳамдигар расонид, меҳри гумшударо бо қалбҳо бо ҳасрати дуриҳо ба ҳамдигар овард, шуълаи умедро боз ба зиндагии арзандаву шоисата насиби миллати парешонгашта гардонид. Хушбахтона бадхоҳони миллат, ки ҳамин ҷанги шаҳрвандиро бар сари миллати тоҷик оварданд тирашон ҳадафрас набуд. Имрузҳо низ аз ҷониби ТТЭ ҲНИ, ки бо рафтору кирдори ноҷавонмардонаашон, ки аз дуриҳо мисли сагҳои дайду истода суханҳои ноҷо ва носазо мегуянд фикр мекунанд, ки ба мафкураи воқеан созандаи ҷавонон ягон таъсир мерасонанд, ин сагҳо фикр намеунанд, ки ҷавонони мо ҷавонони замони даврони истиқлолият ҳастанд ва мафкураи созандаву бою ғани доранд ва ҳеҷ гоҳ дасисаи хоинон намегарданд. ТТЭ ҲНИ бояд донад ва дарк кунанд, ки алакай ҷомеаи ҷаҳони ТТЭ ҲНИ-ро маҳкум мекунанд зеро, ки имрузҳо аз ҷониби ҳамин гуруҳо баъзе давлатҳои ҷаҳон ба коми оташ рафта истодаанд. Мо танҳо ҳаминро мегуем, ки дигар сухани шумо ва худи шумо ба мо ва Тоҷикистон ҳеҷ арзише надорад, танҳо мо мегуем, ки инҳо ҳамон сагҳое, ҳастанд, ки хоҷагонашон устухонро мепардоянду шумо бошед аз ақиби устухон медавед, давидани гусола то каҳдон мегуянд, локин бо ин фикру ақидаи нопоки худ то каҳдон ҳам давида наметавонед.
Рости баъзе ҳолатҳо аз сомонаҳои иҷтимоии суханони палидона ва гушхароши ҳамин гурӯҳи ифротиро гуш мекунам ба ҷуз ҳасудхурӣ ва бадбахтии худашон дигар чизеро эҳсос намекунам ин сагҳои дайду фикр карданд, ки мардуми Тоҷикистон дар асри 20 зиндаги доранд. Оё ин сагҳо дар зарфи 28 соли Истиқлолияти комил ба Тоҷикистон ягон маротиба омадданд ё аз ҳасудхуриашон наметавонанд пешравиҳои Тоҷикистонро бубинад. Мо ба шумо сагҳои дайду мегуем, ки ба ягон ҳадафи нопокатон, ки дар дилу рагҳои шумо хуни ифлос ҷой гирифтааст ба мақсад ноил нахоед гашт, инро бо қатъият гуфта метавонем зеро, ки хурду бузурги Тоҷикистони соҳибистиқлол барои Ватани худ ифтихор доранд ва намегузоранд, ки дубора фирефтаи ақидаҳои нопоки шумо гарданд.
Шумо оқубати худро фикр кунед, ки рузе мерасад, ки дунё ро падруд мегуед ва оё маконе барои шумо пайдо мешавад, ки шуморо зери хок кунанд? - не хокро низ шумо ҳаром мекунед!.
Шумо фаромуш накунед, ки танҳо Ваҳдати миллӣ, сулҳу ороми, суботи сиёси, созандагию бунёдкорӣ ва зиндагии шоистаи мардум, ки ҳадафҳои олии роҳбарияти давлату Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистони соҳибистиқлол мебошад моро ба қуллаҳои мурод мерасонад.
Д.Ғаффорзода, Раиси Кумитаи иҷроияи ҲХДТ дар ноҳияи Мир Сайид Алии Ҳамадонӣ
